زندگی انسان پیوسته در معرض خطر قرار دارد؛ گاه اقدامات دیگران، خطری را متوجه جان ما میکند و گاه اقدامات خودمان، چنین پیآمدی برایمان دارد. در صورت دوم، وظیفة حفظ نفس، ما را از چنین رفتارهایی بازمیدارد، ولی آیا در مواردی که این کار دارای توجیه عقلانی است از قبیل اقدامات امدادگران برای اطفای حریق و نجات دیگران، باز هم حرمت شرعی وجود دارد؟ همچنین خطرپذیری در برابر دشمن و بهمنظور نابودکردن وی مشمول ادله حرمت است؟ پاسخ به اینگونه سؤالات نیاز به بررسی ادله نقلی و عقلی حکم «قتل نفس» دارد و پس از آن باید بررسی نمود که آیا در فرض حرمت، ملاک مهمتری برای تجویز وجود دارد؟ این مقاله، نشان داده است که اقدام به قتل نفس در چه مواردی دارای توجیه اخلاقی و شرعی است و در چه مواردی موجهشمردن آن با دشواری، مواجه است.
)